Zevenheuvelen loop 2008

| verslag Henk | tijden | foto's | wetenswaardigheden |

Getting you there

Als er al iets is, wat de Bosgroepers niet goed deden in de voorbereiding op de Zevenheuvelenloop, dan was het niet dat we het vertrek naar Nijmegen te krap ingepland hadden! Tjonge, wat waren we er vroeg en wat hadden we een zee van tijd om de startnummers op te spelden, de veters nog eens aan te trekken, een laatste slokje water te nemen en wat al niet meer.

Met Peter was ik uitverkoren om het groene startvak te betreden, dus een relatief vroege start ten opzichte van de bypasslopers. Maar even goed zeeën van tijd om voetje voor voetje, hier en daar vanaf balkonnetjes wat meewarig bekeken door academisch en aanverwant volk, naar de start te schuifelen. Vijfhonderd meter verderop. Om pijn in de rug van te krijgen. En om een kouwtje op te lopen, want natuurlijk had ik me in de zenuwen veel te vroeg uit de wegwerp Actionponcho van Linda bevrijd.

Gek is dat toch, ook al heb je 167 keer in je leven (met een boot) aan de start gelegen of (eventueel met een fiets) gestaan, het went nooit. Maar uiteindelijk is het dan toch zover: na elkaar nog even wat moed ingesproken te hebben mochten we vier uren na vertrek van huis eindelijk draven.

En dan zit je in de wedstrijd, ben je alleen nog maar met je zelf bezig en ben je vergeten dat in de eerste kilometers veel vals plat zit. Je knijpt hem al gelijk voor de man met de hamer. En, hoe leuk en gezond hardlopen ook is, vanaf het eerste kilometerbordje begin je al af te tellen. Hoezo genieten! En toch kun je het niet rustig aan doen, ervaar je aldoor dat de meehollende meute te langzaam loopt en moet je zo nu en dan wat balletpasjes maken voor een vrije doortocht. En ook zijn er momenten dat je het tempo van de meute dreigt over te nemen om je vervolgens erop te betrappen dat je onder je kunnen loopt; gauw een tandje er bij! Dat is zo ongeveer het beeld van mijn Zevenheuvelenloop.

Bij ieder kilometerbordje kwam ik door in een tijd die net onder het schema van 5 minuten per kilometer lag, had niet het gevoel dat ik onderweg zou sterven en mijn prognose van 1 uur 15 moest ik kunnen realiseren. Na elf kilometer maakte een gevoel van opwinding zich van mij meester: ik zat behoorlijk onder het schema van vijf kwartier en begon over een supertijd te fantaseren. Niet veel later kwam ik er achter dat ik mijn klokje stil gezet moest hebben en kon een vloek net niet onderdrukken.

Inmiddels lag de Zevenheuvelenweg, of eigenlijk het Zevenheuvelenfietspad, al ver achter me en kreeg ik de laatste kilometers onder de voeten. Zo te zien leken die af te lopen maar het voelde heel anders. Ik moest me nu echt concentreren om mijn tempo vast te houden en de een na laatste kilometer hobbelde ook nog. Het werd een beetje afzien en toen viel de laatste kilometer eigenlijk nog mee. Hoewel, echt sprinten voor nog een paar seconden winst zat er niet meer in.

En dan kom je stil te staan omdat de meute voor je ineens aan het wandelen slaat en dreigen je kuiten ineens zo stijf als een plank te worden. Snel proberen weer wat te huppelen maar als je eenmaal kreupel bent, lukt dat niet echt. Verkleumd kwam ik in de parkeergaragekleedkamer aan en vond gelukkig gelijk ons plekje. En toen ik me snel afgedroogd en omgekleed had, viel het toch allemaal weer mee. Ik kon me wat rekken en strekken, kreeg het weer warm en begon er al over te denken waar ik tijd had laten liggen en hoe ik het volgend jaar anders zou doen. Ondertussen begonnen ook de andere Bosgroepers binnen te druppelen en voltrok zich in de eivolle kleedkamer een schouwspel waarvan Bert Haanstra destijds uiterst vermakelijke opnames gemaakt zou hebben. Ook Richard die eigenlijk eerder weg moest, was inmiddels binnen en dofte zich met Spa Blauw wat op voor zijn volgende feestje.

En toen zaten we weer met elkaar in de trein, toch wel moe en rozig ook. De hele dag trok nog eens aan me voorbij, ik keek nog eens om me heen en voelde, Gerrit was even wat verderop gaan zitten, de rustige aanwezigheid van de andere Bosgroepers.

Het was goed zo!
Henk

Hieronder een overzicht van de gelopen tijden:

Foto's

Wetenswaardigheden [hoe is het mogelijk]

Hallo Maarten,
Is het al eens eerder voorgekomen dat iemand 2 jaar achter elkaar exact dezelfde tijd liep? Zo nee, dan is het mij gelukt.
Catry Rossel

2007  startnummer 2602                     netto tijd:          1:28:37
2008  startnummer 21438                   netto tijd:          1:28:37

Ik was helemaal verbaasd toen ik het zag.
Groetjes en waarschijnlijk tot het volgend jaar,
Catry Rossel

Hallo Catry,
Inderdaad opmerkelijk, al is de tijd niet helemaal identiek, wanneer je ook na de komma kijkt. Vorig jaar 1:28:36.30 en dit jaar 1:28:36.95.

Maar baas boven baas. Ik heb 3 mensen die zelfs tot achter de komma dezelfde nettotijd liepen (2000/2001 01:18:10.10 en 2001/2002 00:57:10.60 en 2003/2004 01:10:29.35).

Ik kon de periode 1999-2006 relatief makkelijk uitzoeken en in die periode nog 7 die 2 keer dezelfde tijd liepen op de 0,1 nauwkeurig, maar niet in 2 opeenvolgende jaren.

Met vriendelijke groeten,
Maarten Krol
Stichting Zevenheuvelenloop